Keltische mythologie

‘Kelten’ is de naam voor de bevolkingsgroepen in Noordwest-Europa. De Grieken en Romeinen zagen hen als barbaren. We hebben geen geschreven bronnen die direct van de Kelten afkomstig zijn, onze informatie komt van bronnen over het volk of van archeologie.

De Kelten hadden geen vaste tempels voor hun goden, maar heilige omsloten plaatsen waar ze ritueel beschadigde gebruiksvoorwerpen offerden. Riten werden uitgevoerd op plaatsen met een natuurlijke religieuze betekenis, zoals oevers van rivieren, bronnen, bossen en bergen.

Binnen de Kelten gingen de druïden over het aanbidden van de goden, het offeren en uitspraken in religieuze kwesties. De Kelten kenden veel verschillende goden. Een deel van de goden hoorde bij de stam, het andere deel bij de omgeving. Apart gevormde rotsen, vergroeide bomen, bronnen en moerassen waren geschikt voor contact met de goden. De grootste kracht van de druïden was hun relatie met Anderland.